Bilvraket i skogkanten
Lyktene stirer tomt. Panseret
står og gapar

som om eit formidabelt sjokk
skulle vere dødsårsaka

Å forflytte seg
er greinene si oppgåve

No veks dei inn frontruteopninga
inn i wonderbaumriket

der duftgrana enno heng og dinglar
som ein siste, seigliva draum
innanfor rustkraniet